'Reis ver, kom terug'

Ik zit hier nu zo'n anderhalve week in Paramaribo. Ik ben ver van huis, en dat begin ik me nu ook te realiseren. En dat is goed. Naast de prachtige feesten, de cultuur en de mensen, is het ook een leermoment voor mijzelf. Ik wil niet alleen maar schrijven wat ik meemaak, maar ook wat ik voel. Want ik merk nu al dat ik ontzettend veel ga leren nu ik aan de andere kant van de wereld zit.

Ik ben hier echt alleen. Nja, niet helemaal alleen natuurlijk, ik heb een prachtige groep mensen om mij heen die allemaal even lief zijn en waar ik het goed mee kan vinden. Maar toch trek ik me hier terug en ben ik meer alleen dan in Nederland. Ik ben even uit de sleur van alle hectiek die ik in Nederland zelf veroorzaak. Ik doe een stapje terug.

En dat is precies wat ik nodig heb. In Nederland hield ik mijzelf de gedachte voor dat ik bang was om alleen te zijn. Bang dat ik mijzelf zou tegenkomen en daar was ik constant voor aan het wegrennen. Ik was druk, erg druk. Maar dat hoeft niet. Ik ben tevreden met mijzelf dus waarom zou ik niet alleen met mijzelf kunnen zijn? Ik vind het heerlijk zelfs, merk ik nu ik hier veel alleen op pad ben.

Ik ben er natuurlijk nog maar anderhalve week, maar dat kan al ontzettend veel losmaken. Zoveel indrukken en zoveel ervaringen maken dat je over dingen gaat nadenken. Dingen die in Nederland normaal waren, zijn hier helemaal anders. Je leert weer ontdekken wie jij bent en hoe je met verschillende situaties omgaat. En opeens vallen er puzzelstukjes op z'n plaats. Ook de relaxte cultuur maakt dat ik het allemaal wat rustiger aandoe, wat ik eigenlijk wel heel erg waardeer.

Spinvis zong ooit in een van zijn nummers 'reis ver, kom terug' en opeens begrijp ik dat hij met 'kom terug' niet alleen de thuiskomst bedoelt. Je komt ook terug bij jezelf. En dat is even wennen.