De avonturen 2.0 met mama!

Hi mi gudu's,

Zo, het wordt weer tijd dat ik een blog schrijf. En wat voor een. Ik ben bang dat het een lang verhaal wordt wat ik heb de afgelopen week allerlei avonturen meegemaakt en enorm genoten. Maar laat ik met het begin beginnen.

Ik heb paasvakantie dus twee en een half week geen stage. En die vrije tijd gebruik ik goed. Plus een ander leuke bijkomstigheid: Mama is hier! Dus het is helemaal feest. Samen hebben we dan ook er uit gehaald wat er in zit qua trips betreft en we hebben toch wat meegemaakt, oh boy.

(Ja, het wordt zo'n chronologisch 'en toen', 'en toen' verhaal, maar dit avontuur kan ik jullie niet besparen). Mam en ik gingen afgelopen weekend naar Galibi, een plaatsje in het puntje van Suriname, aan de grens van Frans Guyana. Daar komen rond deze tijd de zeeschildpadden om op de stranden hun eitjes te leggen. En dat wilde wij natuurlijk wel meemaken.

Na een busrit van twee uur, kwamen we bij Albina aan waar we met een klein houten bootje verder moesten naar Galibi. Eerst zijn we even de rivier overgestoken om een kort bezoek te brengen aan Frans Guyana. Dat was mooi maar niet heel bijzonder. Vervolgens gingen we met dat kleine bootje de rivier afwaarts richting de oceaan. En dat was een avontuur an sich. Het waaide flink dus het bootje ging aardig heen en weer. We hadden zo veel spatwater dan we drijfnat het bootje uitkwamen. Mam en ik voelde ons net zo'n vluchteling die de zee over moet steken in een te klein houten bootje.

Galibi is echt een dorpje waar de inheemse nog wonen en dat zie je direct. Het is simpel en primitief, maar wel heel relaxt. Na een chille middag, waar we nog volleybal speelde tegen de locals, banaan hebben gevoerd aan vogeltjes en ons eten in een kruiwagen werd gebracht, maakte we ons klaar voor de avond. In de avond stapte we in dat zelfde bootje, om in het pikkedonker een stuk zee te bevaren om naar de stranden te gaan. Oh, boy, dat was spannend. Je weet dat deze mannen het vaker doen, maar toch, ik realiseerde me al te goed dat ik in een klein houten bootje op zee zat.

Daar aangekomen hebben we heel wat gigantische zeeschildpadden gezien. Dat was zo gaaf! Één zeeschildpad had het erg zwaar, haar rechterflipper aan de achterkant was afgebeten door een haai, waardoor ze haar nest voor de eitjes niet kon graven. Ze raakte helemaal in paniek. Zo zielig.

Na weer een helse vaartocht terug gingen mama en ik terug naar Galibi, waar ik bij een feestje van de locals belandde. Mama ging slapen, in een ruimte waar precies vier bedjes paste en waar je 0 privacy had. Was erg bijzonder. Het feest bij de locals was ook een avontuur want ik was met een paar andere meiden, de enige blanke. En dat geeft wat bekijks.

Volgende dag gingen we weer terug naar huis. Dachten we dat de ergste vaartocht gehad te hebben, was deze nog heftiger. Het stormde en we kwamen echt drijf- en drijfnat aan op Albina. De busrit ging ook niet helemaal voorspoedig was we hadden pech onderweg. Maar het was het allemaal waard.

Dit was avontuur 1. Ben je moe van het lezen, neem dan nu maar even een pauze want hier komt avontuur 2: Trip midden de jungle in naar Danpaati!

Ja, mam en ik hebben echt niet stil gezeten. Na Galibi hebben we een dag gerust om vervolgens de volgende reis te maken naar Danpaati. Danpaati is een eilandje in het midden van Suriname zo'n 5 uur reizen van de stad. Eerst drie uur met de bus en vervolgens nog twee uur varen. Danpaati is een resort dat opgezet is om de lokale bevolking van het dorpje Dan te ondersteunen. Het resort biedt werkgelegenheid en een deel van de omzet wordt geïnvesteerd in het dorp.

Dit maakte dat het heel intiem was, de lokale bevolking was het personeel van het resort. Na een rustige en prachtige reis door de jungle werden we ontvangen door zingende vrouwen op de pier die ons in de lokale taal verwelkomde. Na een heerlijke maaltijd, een rondleiding en gesetteld te zijn in onze lodge was het tijd om te genieten. Op het eiland kon je heerlijk in de rivier zwemmen, veel in je hangmat hangen (hangmatteren is het nieuwe werkwoord) en heerlijk ontspannen.

Tot op bepaalde hoogte want mam en ik trekken het avontuur wel naar ons toe, lijkt het. Het begon te stormen, wat heel normaal is hier in Suriname. Maar het werd donker dus ik was in onze lodge op zoek naar een stopcontact voor licht. Ik vond geen stopcontact, wel stuitte ik op een aardig grote slang die in een hoekje lag te slapen. Mam en ik wisten niet hoe snel we naar de veranda moesten vluchten en de deuren dicht moesten doen.

Nadat we bij waren gekomen van de schrik ben ik onze gids gaan halen om die slang weg te halen. Hij zag het beest en was meteen gefocust. Het was waarschijnlijk een gifslang. Shit, er zit gewoon een gifslang in ons huisje! Na een heel gedoe met een bezemsteel heeft Tony, onze gids, het beest bewusteloos geslagen en toen uiteindelijk onthoofd. Ze wilde namelijk geen slangenplaag op het eiland, want die beesten kunnen dan nergens heen.

Mam en ik vonden het allemaal wel heel avontuurlijk, maar dit zou niet onze enige slang zijn die in ons huisje verbleef. Twee dagen later, stonden we weer oog in oog met een andere giftige slang. Weer in onze lodge. Het personeel van Danpaati snapte er helemaal niets van dat er twee keer een slang in zo'n korte tijd werd gespot. Ook deze slang is uiteindelijk aan de piranha's gevoerd.

We verbleven daar drie nachten. We zijn naar het traditionele Marrondorp Dan geweest en heb gezien hoe primitief de mensen daar leven. Kleine houten hutjes zonder stromend water en stroom is ook beperkt. De mensen wassen, plassen en zwemmen in de rivier. Vissen, groente verbouwen en jagen is hun levensonderhoud. En het dorp is enkel te bereiken via de boot. Dat was heel bijzonder om te zien. Zo anders dan bij ons in de westerse wereld.

Naast de dorpswandeling hebben we ook het Marronmuseum bezocht waar de cultuur van de Marrons heel goed werd gewaarborgd. De Marrons zijn bevolkingsgroep in Suriname. Hun cultuur lijkt te verwateren door ontwikkelingen binnen de dorpjes dus een aantal rasta's in het dorpje Pikin Slee hebben het museum opgericht. Zij wilde de Marroncultuur behouden en waarborgen. De Marrons hebben een rijke cultuur dus dat was een hele ervaring.

Verder heb ik voornamelijk van de natuur genoten. 's Avonds hebben mama en ik nog twee kaaimannen gespot met onze gids. Hij ving dat beest zo uit het water! Haha, stond hij ineens met een kaaiman in zijn armen. Ook heb ik twee soorten aapjes voorbij zien slingeren en samen met een van de dorpelingen heb ik nog een boswandeling gemaakt waar hij de geneeskrachtige werkingen van verschillende planten uitlegde. Super interessant allemaal.

Ja, Galibi en Danpaati waren avonturen om nooit meer te vergeten. Ik ben niet alleen een hele ervaring rijker, ook heb ik veel geleerd over de natuur en cultuur. En dat was heel erg gaaf. Maandag moet ik weer beginnen met stage maar ik kan er weer vol tegenaan na deze prachtige dagen!